De les van de vogeltjes

Er vloog een vogeltje keihard tegen het raam.
Zijn of haar maatje, broertje  zusje of ouder.
Stond een paar minuten te kijken naar het vogeltje dat op zijn rug lag.
Tot hij het opgaf en wegvloog, hij had alle hoop verloren.

Toen ik eens beter keek zag ik het lijfje bewegen,  het hartje klopte.
Na ca tien minuten stond het weer op zijn pootjes, verdwaasd keek het rond, alleen op de  wereld. En  het bleef maar staan.
Familie kwijt, richting kwijt.
Om het  te helpen stapte ik naar buiten en daardoor vloog het weg.

Ik moest  denken hoe wij kunnen treuren, bidden, strijden voor onze kinderen of broer of zus.
Tot we de moed verliezen en stoppen met bidden alle hoop verloren  hebbend net als het vogeltje.
Verder in de tijd blijkt dat de situatie van ons kind, broer, zus verbeterd, ten goede verandert is .
En ontdekken we dat God ons gebed wel heeft verhoord.
Als het om bekering van een kind gaat, maken we het misschien zelf niet mee.  Toch kunnen wij zeker weten dat God aan het werk is. Daar vertrouw ik op